2022 yaz aylarında İstanbul’da bir gazeteci büyüğümle Zafer Partisi’nin alabileceği oy oranını tartışmıştım. O günlerde sığınmacıların yarattığı toplumsal olayların Zafer Partisi’ne oy olarak yansıdığını görmüş ve tahminimi %3 olarak açıklamıştım. Ulusal kanallarda haber müdürlüğü yapmış olan gazeteci büyüğüm bu tahminime gülerek karşılık vermişti. Oysa zaman içerisinde anketlerde ve sokakta açıkça görüleceği üzere tahminimde haklı çıktım. Ancak son günlerde bu rüzgâr tersine döndü. Zafer Partisi’nin oy kaybına uğramasının sebeplerini sıralamaya çalışacağım. Bunlardan ilki bir lider partisi olması… Parti içinde çok güçlü olarak nitelendirilebilecek birisi yok gibi görünüyor. İkincisi siyaseti olağan dışı bir üslupla sürdürüyor olmaları. Zafer Turizm ve ‘mancınık’ metaforları partinin söylemlerini ciddiyet dışı bir noktaya taşıyor. Üçüncüsü son zamanlarda medyaya yansıyan, sığınmacı kaynaklı bir toplumsal olay yaşanmaması… Dördüncüsü yanlış bir strateji olarak, söylemlerinin neredeyse tamamını sığınmacı sorunu üzerine kurmaları. Beşincisi, Mansur Yavaş’ın aday olması gerekliliği konusunda ısrarcı söylemleri. Altıncısı bir ittifak yoluna girilmişken, bağımsız bir hareketle Mansur Yavaş’ın adaylığı için açıklama yapma istekleri. Yedincisi Zafer Partisi Genel Başkanı Ümit Özdağ’ın, deprem alanında ortaya çıkan bir görüntüyü yanlış yorumlaması, bunun ortaya çıkmasına rağmen özür dilemekten imtina etmesi. Daha birçok sebeple açıkça görülüyor ki Zafer Partisi’nin eski havası yok. Açıkladıkları cumhurbaşkanı adayı Sinan Oğan da yüksek bir etki yaratmadı. Yine de siyaset arenası çok hızlı değişiyor. Sürprizlere açık olmak gerekir.