“Sonra sen geldin. Mevsimlerin dörtten fazla olduğunu öğrendim. Yağmurun da bulutların da güneş gibi içimi ısıttığını öğrendim. Günleri saymayı öğrendim, ellerini tutmak için. Şarkılara takılı kalmayı, insanlara dikkat etmeyip, ilk önce seni, sonra seni, en sonunda yine seni düşünmeyi öğrendim. Bakışlarının ve gülüşünün fotoğrafını çekmeyi, sonra o fotoğrafı içime asmayı öğrendim.   Sonra sen geldin… Gelmenin, bir insan için gelmenin ne demek olduğunu da öğrendim. Sonra seni düşünerek yazdığım yazılarım da benle konuştuğunu duydum. Bir şehrin bir insan tarafından ne kadar güzelleşebileceğini seninle öğrendim. Seni beklemenin heyecan verici olduğunu hissettim.   Sonra sen geldin… Ondan sonra dünyanın yarısının yanaklarına sığdığını gördüm, gülünce. Unuttuğun bir hırkayı ne kadar önemsediğimi düşündüm, üstünde kokun olduğunu hatırlayınca. Senin için dünyanın en hızlı adımlarını attığımı da öğrendim, seni ne kadar sevdiğimi de.   Sonra sen geldin iste… Geçmişte yaşadığım her şeyi unutmak istediğimi fark ettim. Sırf kalbim gibi aklımda da sadece sen ol diye. Ellerimin ilk defa terleyişini, kalbimin atışının kulaklarımda çınladığını öğrendim. Yanında ve hatta baktığın bir insanı özlemenin de ne demek olduğunu seninle öğrendim. Sonra sen geldin işte, yaşanılası en güzel duyguların seninle var olduğunu öğrendim” demiş.