Nöbetçi Eczaneler
Konu aslında öylesine uzun ki… İçimizi yaralıyor, paramparça ediyor adeta… Ama detayları ile ele almak gerekiyor.
ÖNCE BİZ KAZA YAPTIK
2 yıl önceydi… 26 Haziran 2023. Kurban Bayramı Arefesi’nden bir gün önce idi. Kız kardeşim Denizli’de motoruyla kaza geçirmiş, kazayı kırıklarla atlatmıştı. Annemle soluğu Denizli’de almıştık. Bayram bizi görmedi, biz bayramı. 2 gün durduk yanında. 29 Haziran Denizli’den annemle dönüyorduk Dinar-Çay servisi ile… Karabedir Köyü (Çay- Dinar yolunda) yakınlarında içinde bulunduğumuz aracın direksiyonu kilitlendi. Ve yol, iniş aşağı olunca araç daha da hızlandı. Bir şeylerin ters gittiği belliydi. Saniyeler içinde gerçekleşen anı anlatıyorum. Aracın tekerleri şarampole doğru gidiyordu. Düz olsa idi belki kaza yaşanmayabilirdi, çünkü iniş aşağı giden yol, biraz ilerde hafif rampa olarak devam ediyordu. O anın telaşıyla valideme ‘Anne gittik’ diyebildim ve o saniyeleri hep birlikte yaşadık. Şoförün sağ koltuğunda oturan yolcularda direksiyonu çevirmeye çalışsa da dönmedi ve 3-4 saniye içinde her şey oldu bitti. Aracın hızını kesen şarampoldeki kaya parçası taş oldu. Araç taşa çarpınca hızı kesildi ve sağ tarafa yattı. Sonrası can pazarı… Herkes, canının derdine düştü. Basın mensubu olarak soğuk kanlılığımı korudum ve herkesi sakinleştirmeye çalıştım. Araçta bulunan yolculardan 7’si yaralandı. Onlar içinde annem de vardı. Kazayı öylece atlattık. Kazadan dönerken kaza yapanların haberini birçok kez görmüştük, haberini yaptık ve hatta montajını yapmıştım TV için… Bu kazalarda maalesef yaşamını yitirenlerin olduğuna da şahitlik ettik. Günün birinde başımıza geleceğini bilemezdik elbette…
++++
KARAKOL KOMUTANIMIZ ASTSUBAY ALİ DURGUT YAŞAMINI YİTİRDİ
Tarihler 23 Ekim’i (2024) gösteriyordu. Kanala gelen ihbar telefonunda benim köyüm Çayıryazı’da (Çay- Dinar yolunda) zincirleme kaza olduğu söyleniyordu. Köy muhtarımız Süleyman Sönmez’i aradım. Doğruydu ve maalesef korkunç zincirleme kazada Karaadilli Jandarma Karakol Komutanımız Astsubay Ali Durgut yaşamını yitirmişti. 15 kişi de yaralanmıştı. Durgut’un henüz 10 gün önce karakola komutan olarak atandığı ve izinden döndüğü bilgisi ise hepimizi çok üzmüştü. O günlerde köyün önceki yerleşim yeri olan Eski Geneli bölgesindeki gölde çıkan yangın görüş mesafesini oldukça düşürmüş, yapılan müdahalelerle bile yangın söndürülememişti. Ve o yangın için için yanarak 2-3 ay boyunca köy halkına kabusu yaşattı. Bir hafta içerisinde (Çay- Dinar yolunda) 7 kaza olduğunu kendi köylülerimden teyit etmiştim.
++++
SADECE 2 GÜN SONRA YİNE KAZA… İSMAİL ENİŞTEMİ KAYBETTİK
25 Ekim (2024). Köyümdeki acı kazadan sadece iki gün sonra yine (Çay- Dinar yolunda…) Kardeşim enişteme (eşi) ulaşamadığını, aracının da kaza sinyali verdiğini söylüyordu. Ulaştık bir şekilde ve aynı yolda kaza yapmışlardı. Eniştem Hasan Hüseyin Karakuş kazayı yaralı olarak atlattı, kırıkları vardı. Eniştemin babası İsmail eniştem önce Afyonkarahisar Sağlık Bilimleri Üniversitesi’ne, daha sonra Denizli Denipol Hastanesi’ne sevk edildi. İsmail eniştem burada yapılan tüm müdahalelere rağmen maalesef hayatını kaybetti.
++++
VE BENİM CAN ARKADAŞIM İSMAİL GÜDER
28 Mart 2025. Bu kez Ramazan Bayramı Arefesi’nin bir gün öncesiydi. İlkokul arkadaşım ve devrem Yusuf Çapraz saat 22.00 gibi mesaj atmıştı. İsmail’in Denizli’den gelirken (Çay- Dinar yolunda) kaza yaptığını ve durumunu araştırmamı istedi. Şaşırdım önce ve hemen akrabaları aradım. Köyünü aradım. Maalesef haber doğruydu. Can arkadaşımız İsmail Güder, o ölüm yolunda hayatını kaybetmişti. Hem de o çok sevdiği, aklından bir an olsun çıkarmadığı, merhum annesinin ismini taşıyan kızı Gülsüm yeğenimiz de aynı kazada yaşamını yitirdi.
O güler yüzlü, masum bakışlı, hatırnaz, güzel adam, can ciğer ortaokul arkadaşım İsmail’di giden… Akkonak’ta okuyorduk o zamanlar. Her sabah servise bindiğimizde komik komik şeyler anlatır güldürürdü hepimizi. Bir şey dedik mi, hiç alınmaz gülüp geçerdi. Şaka yaptığımızda olgun davranırdı, el şakasından kaçardı. Biz Yusuf ile kovalardık. Ama İsmail ADAMDI bizim için. Yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmezdi o zamanlar. Beraber gezer, beraber takılırdık her yerde… Güzel adamdı vesselam bizim İsmail. Okul bitti, herkes yolunu çizdi ama bizim yollarımız gazeteciliğe başlamadan Denizli’de yine kesişti. Hafta sonları tek keyfimiz vardı. Okey taşında birbirimizi kovalamak. Ben Afyon’a döndüğümde bu kez buluşma adresimiz bayramlar olmuştu. Okey hastalığı yine devam ediyordu çünkü bizde… Ama şimdi düşündükçe zamanı içimden bir şeyler kopup gidiyor… Hayat bu kadardı işte… Bugün varız… Yarına Allah kerim…
++++
İşte tam da demek istediğim Çay- Karaadilli-Dinar Karayolu… Her yıl can almaya devam ediyor. Kestirme olunca tonajlı araçların da yoğun olarak kullandığı o yol, artık insanları taşıyamaz hale geldi. Giden canlara üzülmekten biz kahrolduk. Defalarca yazdık, anlattık, dile getirdik. Yine de yazacağım ve yazacağız. Ta ki o yol duble yol olana kadar… Artık canlar yitip gitmesin. Çözüm bulunsun bu yola… Çok şey istemiyoruz. Çay – Dinar yolunun bölünmüş yol yapılması için hazırlanan 2 etaplık projenin 1. etabı olan Çay – Karaadilli arası 45. Km’lik bölümün yatırım programına alınması için teklif edilmişti. 1 Milyar 800 milyon liralık bedel ile 2025 Yılı Yatırım Programına alınan Çay -Karaadilli – Dinar bölünmüş yolu projesini dört gözle bekliyoruz. Umuyoruz çalışmalar en kısa zamanda başlar.
Sevgiyle kalın… Umutla kalın…
