Cehennem ateşi,  öldükten sonra mizan terazisinde suçu ağır olanlar, Cehennem kuyusunda bu ateşle cezalandırılıyor. Yani yakılıyor suç işleyenler. Ölmeden bu şekilde ceza alan var mı? Dünyanın her yerinde de belki var ama en son Türkiye de görülmüş! Hangi ilinde? Zonguldak’ta !… Hepinizin malumu çok göç alan bir ülkeyiz! Neredeyse dünyanın her ülkesinden göçmenimiz var. Ne iş bulurlarsa boğaz tokluğuna ömür vererek çalışıyorlar!… “Ölüm” dedin ama . insanlar yaşamak için çalışırlar, ölmek için değil! Zonguldak’ ta ruhsatsız kaçak ocak çok kaçak göçmen işçi de çok! Denetleme yok, işçilerin kayıtları yok, dolayısıyla sigortaları yok . Yoktan yonga düşmediği gibi yaşamda da düşmüyor, bu işçilerin payına!… Afganlı  Vezir Mohammad Nourtani , ailesiyle göçmüşler vatanlarından, gelmişler Türkiye’ye yarı aç yarı tok çalışmaya. 7 Kasım günü iş kazası geçiriyor. Kaçak ocağın sahibi bakıyor , “ Bu iyileşmez, hastaneye götüremem: Kaçak.” Diyor. Beş arkadaşıyla (işçisiyle)  ormana götürüyorlar. Çok kan kaybediyor işçi. Öldü mü yoksa ölmedi mi? Bilen yok. Gözleri kapalıysa ölmüştür deyip çalı, çırpı, kuru yaprak örtüyorlar işçinin üzerini, yanlarında getirdikleri benzini bocalıyorlar yaprakların, dalların üstüne, bir çakmak veya kibrit ; al sana Cehennem!… Öbür dünyada değil bu dünyada! Zebaniler insan olmuş ne acı! Gelin 1829 yılına gidelim…Uzun Mehmet asker ocağından terhis olmuştur. Komutanı , “ Kapkara bir taş” gösterir.  Buna kömür derler. Gemimizi onun enerjisiyle hareket ettiriyoruz. Dağları, taşları dolaşınız . bu kara taştan bulursanız ateşe atın tutuşuyorsa haber verin yönetenlere. Uzun Mehmet , Neyren Deresi’nin  içinden siyah taştan buluyor, un üğütmek için geldiği değirmenin ocağına atıyor; alev alev yanıyor. Yıllar sonra TTK kuruluyor. İşçiler memnun, kurum menün !. Taş kömürü ülkenin ekonomi çarkını hızlı hızlı döndürüyor. Demir Çelik fabrikası kuruluyor bölgeye. Sanayide kullanılan “ Kol gibi demir” burada üretiliyor. Gel zaman git zaman TTK işletmesi özelleştiriliyor. Fabrikalar kapital için çalışıyor. İşçi sağlığı, emeğin kutsallığı , geçiniz siz onları…Eskiden var mıydı onlar? “ Vardı” dersen, dinleyenin yok. Sus o zaman! Salla başını al maaşını misali çalışmaya devam…. Çalışta sonunda ölüm var! “Ölmeyecek misin? Kader de varsa, üzülmek neye yarar! Ölünceye kadar çalış.”Çalıştılar da , dünyada  Cehennemle tanıştılar… Zonguldak’ın altını köstebek yuvası gibi diyorlar. Yüzlerce kaçak ocak, kaçak işçi kaynıyor, kontrol yok! “Misafir nasibiyle gelir” demiş atalarımız ama nasip hep  patrondan yana akıyor… “Komşusu aç yatan benim ümmeti değildir.”  Demiş Peygamberimiz ama ümmet yok olmuş!… Akıl almaz bir çöküntü, düşmüşlük, değer yitimi, ahlak yitimi ve kara leke… Cumartesi günü merkezde ki bir  fırından ekmek almak için girdim. Tezgahta genç iki kız. Konuşunca bizden olmadığını anlıyorum. Nerelisiniz ? diyorum ; biri Bağdat diyor, diğeri Suriyeli. Fırından çıkan taze mis gibi konan ekmeği bana getirirken, “Nerden çıktı?” diye sorduğumda, biri ateşten dedi, diğeri Cehennem Ateşi’nden dedi.  Cehennem ateşi kimine ekmek veriyor, kiminin canını alıyor; ateş insandan!.. Cennet ne ki? Ülkemiz…