ORADAN BURADAN

Yüreğinizdeki sevda sizi yollara düşürür…

Uyku sürenizi minimuma düşürür, bazen de gözünüzü kırpmadan sabah edersiniz…

Oraya ulaşmaktır tek hedefiniz…

Gün yetmez

Ay yetmez

Yıl yetmez

Bazen de ömür yetmez!

Bayrağı devre alır biri…

Hoooop oradasınız…

Kıymetini bilemezsiniz varılan yerin

Rüyadasınız sanki

Elinizden, gönlünüzden uçup gider

Farkında olmadan siz!

Sonra bir şarkı tutturursunuz:

GEÇ BULDUM, ÇABUK KAYBETTİM…

Şarkının süresi bazen yıllar alır,

Bazen de hiç bitmez….

………………………….

Varlığın değeri bilinmez olur!

Kısa sürede “Can” yerini “Mal” alır.

Bir, iki, üç …

Tüm dünya senin olsa neye yarar?

Bir can dostun olmayınca…

VEFA’yı gelin ettiler İstanbul’a…

Bir lakırdı tutturursun oyalanırsın…

 

Bir ADAM çıkar, yollara düşer arkadaşı için…

Bir, iki, üç derken saymaktan vazgeçer dolaştığı il ve ilçeleri,

Hiç ummadığı, yanında huzur bulduğu arkadaşını

Hiç ummadığı bir olayla kaybeder!

ŞİMDİ BEN NE YAPCAM?

Arkadaşının kızlarını alır kucaklar, sarar sarmalar…

VEFA, İstanbul’da bir semt miymiş,

Yoksa ADAM GİBİ ADAM’ın yüreğindeymiş diye

Oyalanır durursun…

…………………………….

Biri çıkar:

“Her şeyi ben yaptım…”

Aman Allah’ım ne kibir,

Ne kendini beğenmişlik!…

Peki, her şeyi sen yaptın da

Seni kim yaptı?

Sordun mu hiç kendine…

Bir Fransız Atasözü der ki:

“Kendini çok beğenenler, mezarlığı bir ziyaret etsin,”

Orada kimleri bulacak!

…………………………..

Yol arkadaşlarını unutan,

Yeni yol arkadaşları edinen,

Onların şişirmeleriyle şiş Allah’ım şiş…

Balon musun mübarek?

Ben şunu yaptım

Ben bunu yaptım…

Fazla söze gerek yok,

Rahmetli Alparslan Türkeş ne diyor bir kulak verelim:

“Merdivenleri çıkarken yanında olanlar

İnerken de yanındaysa; sen başarılısın!…”

……………………………….

Bir söz vardır: “Senin çektiklerinin fotoğrafını çek veya filmini

Anan bakıp bakıp ağlasın:

“Ben seni bunlar için mi doğurdum?”

Evlat çok çeker, analar görür çektiklerini, üzülebilir!…

Bel ki de “Bunun için mi doğurdum!” diyebilir….

Bir anne var ki, adı Şükran Ana.

Evet, tam da “BUNUN İÇİN DOĞURDUM!”

Bunu Anadolu kadınları söyler; onların doğurduklarına:

KAHRAMAN! denir….

Mutlu kalınız….