Nöbetçi Eczaneler
2015 Ekim ayının başları…
Isparta’dan bir öğrenci geliyor, AKÜ ye kaydını yaptırıyor. Adı bende saklı diyeyim, soyadını söylemeyeyim, ismiyle yetineyim: Onur. Bir anası var; fakir ve kimsesiz. Hayat arkadaşını yıllar önce kaybetmiş. Bir oğlu kalmış, can yoldaşlığı için! Anası için “umut” oğlu. Onur’lu umut olsun istemiş Allah’tan. Yurda baş vurmuş çıkmamış (çünkü fakir), burs başvurusu yapmış, olmamış. Duymuş ADD burs veriyor; bize geldi. Biz, Eylül sonunda dağıtımı yaptık dedim. Bir hafta sonra “Allahaısmarladık” demeye geldi, yüzüne bakamadım.
Onur, benim yüreğimde bir sızı olarak kaldı. Gençlik Kolumuz ve arkadaşlar hep düşündük, bir şeyler yapmak için. Cesaret edemiyorduk, korkuyorduk! Ya başaramazsak diye. Üç hafta önce Uzun çarşıdan başladık yola. Yol yordam bilen uzun çarşı esnafı birer ikişer katkıda bulundu. Diğer esnafları dolaştık bir bir. En küçüğünden, en büyüğüne katkılar aldık. Damlaya damlaya göl olur misali, topladıklarımız “kermese” yetecek kadar oldu! Her birini kocaman altın harflerle duyurmak istiyorum, ama “sağ elin verdiğini, sol el görmeyecek” diyen insanlar bunlar.
Orhan Veli bir şiirinde:
“İstanbul’un orta yeri sinema,
Garipliğimi, mahsunluğumu duyurmayın anama,
Tarifsiz kederler içindeyim…” der.
Bizler Cumhuriyetin yetiştirdiği kişiler olarak “kimsesizlerin kimsesi” olmayı ,”eğitimde bir kişinin bile feda edilemeyeceğini” söyleyen Ata’mızın yolunda yürümeye devam edeceğimize inanıyoruz…
19 Mart günü kermesimizi açtık Anbar yolunda. Halkımızın ilgisi olağan üstüydü. Kendisi için değil, başkası için bir şeyler yapmanın “erdem”ini öğrendi öğrencilerim. O kadar mutlulardı ki; onların gözlerini gören anlar, sevinci, duydukları hazzı. İnsanlarla iletişim kurmayı, beraberce imece usulü çalışmayı, Pazar esnafı gibi atışmayı, kısacası hayatı öğrendi öğrencilerimin her biri.
Bize verilen her eşya duygu yüklüydü, düşler saklıydı, umutlar sanki ilmik ilmik dokunmuştu sevda ile. Bir öğrencimiz; “en büyük hayır, öğrenciye yapılan hayırdır.” Derken bir diğeri; “Duygular satıyorum, sudan ucuz.” Derken yüreklere sesleniyordu. Hissediyorlardı ki; elbette her çabanın vardır bir kıymeti. Sabır, birlik ve beraberlik rahmete gebedir.
Rahmet geldi bize; bin bereket versin Allah. İhtiyacı olanlara ulaştırılacaktır her kuruş. Emeğe saygısı olanların, emeği bilmemesi!..
Bizler ve öğrencilerimiz çalıştık çabaladık. Esnafımız olmasaydı, neyin çabasını verecektik?
Kermes bizlere çok şey öğretti. Esnafımız hizmette daim olsunlar, bizler hizmete nail oluruz her zaman…
ESNAFIMIZA BİNLERCE TEŞEKKÜR…
Afyon esnafına, yardımsever halkımıza bir kez daha teşekkür ediyorum; yazımı daha sonra yazacağım.
HEPİNİZİN BAYRAMINI KUTLAR, SAĞLIK İÇİNDE YAŞAMANIZI DİLERİM. MUTLU KALINIZ.
